از چادرخوابی تا آویزان کردن لباس در پارک!

نبض خبر افزایش پرشمار حضور مسافران در گیلان و رشت و چادرخوابی آنها در فضای سبز و کنار خیابانها بار دیگر سوءمدیریت حاکم در زمینه مدیریت گردشگری را در افکار عمومی زنده کرد.

در همین راستا، ولی جهانی مدیرکل گردشگری گیلان خبر از ورود ۳ میلیون و ۱۴۰ هزار و ۲۱۱ نفر مسافر و گردشگر به استان از مبادی‌های ورودی در بازه ۱۰ الی ۱۲ شهریور داده و گفته است: “بر اساس گزارش‌های آماری ۱۰۲ درصد تخت‌های تأسیسات اقامتی ثابت تحت پوشش اداره کل میراث فرهنگی گیلان توسط گردشگران اشغال شده است”.

از سوی دیگر سرنوشت احداث هتل ۵ ستاره مسکن مهر رشت ماه ها پس از کلنگ زنی بی نتیجه مانده و همکاری لازم برای احداث هتل ۲۲ طبقه در رشت نیز تاکنون نتیجه ای در بر نداشته است و میراث فرهنگی گیلان جز ارائه آمار، نتوانسته اقدامات مناسبی را برای افزایش سرانه هتل در رشت به انجام برساند و این عملکرد ضعیف در جذب سرمایه گذار کاملا مشهود است.

آویزان کردن لباس در پارک

اگرچه اظهارات دبیر ستاد اجرایی خدمات سفر خود گویای اشغال تمام ظرفیت اماکن اقامتی است اما برخی کارشناسان معتقدند که در کنار این بخش از ظرفیت اقامتی رسمی، ‌ظرفیت اقامتگاهی غیر رسمی هم، به فور در گیلان وجود دارد، بنابراین شب گذرانی مسافران و چادر خوابی آنها صرفا نمی تواند به دلیل کمود هتل، مسافرخانه یا مراکز اقامتی باشد.

همچنین با همیه اینها؛ هیچ توجیهی وجود دارد که در پارکها و معابر به عنوان یک فضای عمومی شاهد آویزان کردن لباس مسافران باشیم!

یک روزنامه نگار: گیلان، برای گردشگران بهشت است اما برای شهروندانش چیزی شبیه جهنم!

مزدک پنجه ای از روزنامه نگاران گیلانی هم در اینباره نوشته است: “شنیدن خبر ورود بیش از سه میلیون مسافر به گیلان به‌عنوان یک فرصت اقتصادی، بسیار مسرت‌بخش است. آیا مقامات کشوری و استانی توانسته‌اند از فرصت موجود استفاده کنند؟ بیتوته‌ی مسافران در خیابان خبر از نیازمندی هر چه بیشتر به تفرجگاه و اقامتگاه می‌دهد. دولت و مقامات استان چه برنامه‌ای برای استفاده‌ مطلوب از این امکان دارند. استقبال هر ساله از طبیعت و موقعیت گیلان نشان می‌دهد که باید بر ظرفیت‌های جذب توریست افزود. عجیب است که گیلان هنوز فاقد هتل پنج‌ستاره است. هنوز فاقد بسیاری از مراکز گردشگری جذاب است. پارکینگ، اقامتگاه و مراکز تفریحی از نیازهای اولیه‌ی گردشگری به‌شمار می‌رود. بسیاری از استان‌ها با تبلیغات بسیار، آرزوی چنین موقعیتی را دارند. ما داریم اما برایش برنامه‌ای اندیشه نشده است. گیلان، برای گردشگران بهشت است اما برای شهروندانش چیزی شبیه جهنم! وقتی مسافر رفت، ما می‌مانیم و انبوهی از زباله که نمی‌دانیم آن را کجا دفن کنیم، اگر دفن کردیم، با بویش چه کنیم، با فاضلاب عریانش در رودخانه‌ها؟ مسافر، زیبایی‌های طبیعی را می‌بیند و استان را ترک می‌کند، اما این ما هستیم که همچنان دوره می‌کنم شب را و هنوز را.”