نبض خبر : در شهری که در آن همایش و سمینارها همچون قارچ میرویند، برای مدعوین به یک رسم خستهکننده تبدیل شده است.
مدتهاست که در این شهر برپایی همایش و سمینارها از فلسفه و هدف اصلی خود دور افتاده و رنگ و بوی واقعی خود را از دست داده است.
این روزها، گردانندگان این همایش ها، غالبا” درگیر برگزاری آیین خودستایی، براق کردن تصاویر خود در رسانه ها، نمایش قدرت، خود بزرگبینی، تقدیر و تشکر از خود و وابستگانشان هستند.
این تعداد گردهمایی و تجلیل، جز نمایش تصویری مصنوعی از پیشرفت و توسعه، دستاورد دیگری ندارد.
مردمانی که هر روز با مشکلات عدیدهای دست و پنجه نرم میکنند، چه نیازی به تماشای لبخندهای مصنوعی چنین افراد یا مسئولینی دارند که در پشت تریبونها از آینده خیالی میگویند در حالی که مردم درگیر مشکلات روزمره زندگی هستند. هزینه این تعداد همایش و سمینارها و وقت و زمانی که برای برپایی آن هدر می رود، میتوانست در جهت حل مشکلات ضروری مردم صرف شود.
این رفتارها نه تنها مشکلی را حل نمیکند، بلکه به عمق شکاف بین مردم و مسئولین دامن میزند.
مردم خسته شدهاند از این همه شعار و وعدههای توخالی. آنها به دنبال عمل هستند، نه نمایش!!
آیا وقت آن نرسیده است که به جای برگزاری جلسات و همایش های تشریفاتی، به سراغ مشکلات واقعی مردم بروند؟ آیا نباید از این همه اتلاف وقت و هزینه در راهی بیهوده دست بردارند؟
مردم این شهر به جای همایشهای بیفایده، به دنبال مسئولینی هستند که به قول های قبلی شان عمل و برای حل مشکلات شهر تلاش کنند.
آیا شایسته نیست برگزارکنندگان به جای برپایی همایشهای متعدد، بر اجرای وعده های قبلی و حل مشکلات موجود تمرکز و بودجههای هنگفت را برای امور اهم هزینه، یا به جای سخنرانیهای طولانی، به عملکرد خود بیشتر توجه کنند؟!
در یک کلام: اکثر قریب به اتفاق، آن چیزی که در این سالها و به تکرار در این تعداد از همایش ها تاکنون دیده و شنیده ایم، چیزی جز یک نمایش نبوده، و تنها به نفع عدهای خاص تمام میشود.
فرهاد خراسانی