سبک زندگی کرونایی

اینجا زندگی به وقت کرونا،به وقت همیشه
هنوز همانقدر بی مهر
هنوز همانقدر بی اعتماد
هنوز همانقدر بی اعتبار
هنوز همانقدر بی اعتنا
هنوز همانقدر بی مسوولیت
و هنوز همانقدر …
از این پس چه خواهد شد ؟!
پیش از این چه بود ؟!
از این پس چقدر آغوش ها بوی اعتماد خواهد داد؟ پیش از این چقدر بوی اعتبار می داد؟!
از این پس چقدر دستانمان در قبال یکدیگر اعتبار خواهند داشت؟! پیش از این چقدر مأمن یکدیگر بودیم؟! پس از این چقدر مسوول یکدیگر خواهیم بود؟! پیش از این چقدر پشت و پناه بودیم؟!
کمی تأمل کن؟!
چه بودیم که چه شویم ؟!
ما مردمان سرزمین یخ ها تنها یک نام جدید آموختیم که نقاب جدیدی بر چهره ها برنیم “ کرونا “ .
این روزها ماسک بر چهره میزنیم ، دست نمی دهیم، روبوسی نمی کنیم، معاشرت نمی کنیم ، دید و بازدید نمی کنیم و چقدر خوب …
تازه شده ایم خودمان ، مثل آدم های بی نقابی که چهره واقعی مان رو شده است .
آدم هایی که دیگر برای حفظ ویترین تظاهر این کارها را انجام نمی دهیم .
و اکنون که مجبور به نمایش معاشرت ها نیستیم و خود واقعی مان هستیم لاقل زنگ های تلفن هایمان از دل به صدا در می آیند .
آنقدرها هم بی حکمت نبود ، جایی ، حالی، وضعی باید پیش می آمد که نفسی تازه کنیم تا نمایش نفسگیر تظاهر را بتوانیم ادامه دهیم و گرنه منفجر می شدیم. چقدر موجودات عجیبی هستیم حالا که به رفتار واقعیمان نزدیک شدیم باز هم زور میزنیم
پست میگذاریم که چقدر دلمان برای دورهمی ها تنگ شده !!! همان دور همی هایی که یک ساعت همنشینی ده ساعت پشت سرگویی داشت
پست میگذاریم که چقدر دلمان برای دیدارها تنگ شده همان دیدارهایی که برای هم پشت چشم نازک می کردیم
پست میگذاریم همه با هم کرونا راشکست می دهیم کرونا بهانه است ، باید خود واقعی مان را بپذیریم
باید سبک زندگی کرونایی مان را تغییر دهیم
باید خودمان راتغییر دهیم
این نیز بگذرد و ما با همین سبک زندگی ادامه خواهیم داد …